Amber Alert

Τι έκπληξη!

Στις 27 Απρίλη κατεβαίνω στο Σύνταγμα για να δω τούτο:



Μπροστά από το Μουσείο Μπενάκη βλέπω μια αφίσα:



Και πίσω από τα κάγκελα με περιμένει μια έκπληξη:



Για δες παπαρούνες στο κέντρο της Αθήνας! Λίγο κόκκινο στο γκρίζο της πόλης...

Μάνα σ' αγαπώ!

Tούτο το τραγούδι είναι ότι πιό όμορφο έχει γραφτεί για την σχέση μάνας - κόρης...

Η μπαλάντα της Ιφιγένειας

Στίχοι, Μουσική: Χαρούλα Αλεξίου

Με πήρες κάποτε απ΄το χέρι και δε σε ρώτησα πού πάμε
σου είπα με σένα δε φοβάμαι μάνα καλή μάνα μου έρμη
εσύ τον άντρα σου είχες χάσει κι εγώ είχα χάσει το γονιό μου
και τότε μάνα καλέ μάνα τότε σε βάφτισα αρχηγό μου

Κλείδωσες δυό φορές το σπίτι μας πήρες κι ήρθαμε στην πόλη
σαν τα κοράκια πέσαν όλοι έτσι όπως σε είδαν φοβισμένη
κι ακόνιζα παιδάκι πράμα τα νύχια μου και το μυαλό μου
με μιά τρεμούλα μ΄ένα φόβο μη γκρεμιστεί ο αρχηγός μου

Κι άρχισαν να κυλούν τα χρόνια όπως το χρώμα στη βατίστα
στην οικοκυρική μοδίστρα κι ο αδερφός μου στα καράβια
η Ελλάδα πήγαινε κι ερχόταν κι έγινε ο τρόμος καθεστώς σου
φοβήθηκα μη σε τσακίσουν και τότε έγινα αρχηγός σου

Και πάνω που άρχιζα να ορίζω ήρθε η αγάπη να με ορίσει
και μπλέχτηκα στο αλισβερίσι οι αγάπες μ΄έβαλαν στη μέση
εσύ νοιαζόσουν μη πονέσω μα αυτές δε΄βλέπαν τον καημό σου
κι όλες στο μάτι είχαν βάλει να ρίξουνε τον αρχηγό σου

Κι όταν με πήρε το τραγούδι ήμουν το στόμα των απόρων
έγινα στόχος των εμπόρων και θύμα της πολυγνωσίας
πήγαν να τρίξουν τα θεμέλια δεν ήταν τ΄αύριο πια δικό μου
τότε ξανάπλωσες το χέρι και σε ξανάκανα αρχηγό μου

Τώρα χαμένη εγώ στους ήχους και λυτρωμένη εσύ χορεύεις
η μόνη εσύ που με πιστεύεις σαν σου μιλώ μεσ΄στα τραγούδια
τώρα αγαπώ μα δεν ορίζω τώρα δεν ψάχνω να΄βρω δίκια
τώρα το δρόμο μου τον βρήκα γκρεμίστηκαν τ΄αρχηγηλίκια


κατεβάστε το τραγούδι από ΕΔΩ

Φιλία, Αγάπη, Ανθρωπιά

Διασχίζω τις λεωφόρους της αποξένωσης
και νιώθω άδειος
τόσοι πολλοί γύρω μου
αλλά κανείς κοντά μου
τόσοι πολλοί "φίλοι"
αλλά κανείς να ενδιαφερθεί αληθινά
ο ένας χρειάζεται τον άλλο
και εγώ χρειάζομαι εσένα.

Οι εικόνες και τα λόγια είναι τόσο αληθινά,
είναι η σκληρή πραγματικότητα
του σήμερα...

Νιώθω πολύ τυχερή που δεν διασχίζω λεωφόρους αποξένωσης.
Είμαι τυχερή που έχω λίγους μα διαμάντια φίλους στη ζωή μου,
φίλους ζωής για μια ζωή.